vrijdag 2 november 2012

"Dol op dik"

De laatste tijd kom ik aanraking met verschillende facetten van het dikke leven... verschillende manieren van dik zijn om mee om te gaan, ik vind het verhelderend en het geeft vooral weer dat we mensen zijn. Ik wil in mijn vol zijn geaccepteerd worden en voor vol aangezien, ik ben niet dom en zorg goed voor mezelf, stigma's die je regelmatig tegen komt...

Door een FB vriendinnetje werd ik gewezen op een aflevering van reporter “dol op dik” waarin dames werden geportretteerd die zelf dik wilde worden, een filmpje dat een keer niet over de feeder ging , maar om de vrouw er achter. Persoonlijk vind ik dik best mooi al heb ik mijn voorkeuren en dat is een kwestie van smaak, deze dames vinden dik ook mooi maar gaan nog een stukje verder. Zij verheerlijken het en willen zelfs dikker worden, al is mij niet duidelijk of dat voor hen zelf is of voor hun fans.

Deze kant van dik zijn is mij onbekend, ik wil niet dikker worden, ik vind mezelf op mijn mooist met 10 tot 15 kilo minder en dan ben ik nog niet slank. Natuurlijk wil de psycholoog in mij meteen meer weten, waarom wil je dikker worden, wat zou het voor je doen, wat dat betreft zou ik best wel eens een interview willen doen met een vrouw die zo leeft... zonder oordeel natuurlijk.

In dit geval vind ik niet oordelen lastig, het druist in tegen mijn idee van met jezelf omgaan, maar ik weet dat er genoeg redenen voor zijn. Wie ben ik om te oordelen hoe iemand anders zijn leven leid, toch wat zou het je brengen en waarom heb je dat nodig zijn de eerste vragen die ik zou stellen...
Een van de dames was zo zwaar geworden dat haar zoon haar verzorgde, ze vertelde hoe ze er in beland was en de kwetsbare dame kwam naar voren. Op dat moment dacht ik leven wij niet ons leven naar hoe het ons komt aanwaaien en maken wij op die gronden onze beslissingen? Vaak kun je niet veranderen wat er gebeurt alleen hoe je er mee omgaat. Toch soms zou je willen dat je een andere beslissing had gemaakt.

Wat ik mooi vond om te zien is dat ze hun lijf als mooi zagen, minder moeite hadden met hun lijf dan ik. In bikini poseren zou ik niet zo snel doen al heb ik met een badpak minder moeite. Vooral buiken werden veel besproken (wat ik als vrouw met volle buik wel fijn vond) hier in nederland lijkt het vooral om de borsten en de billen te gaan. Zulke docu's laten mij toch weer op een andere manier naar mezelf kijken.

Het stuk dat ik lastiger vind is het stuk dat over de feeder gaat, vaak is het de man die wordt aangesproken omdat hij een dame zou dwingen steeds meer te eten, zodat ze steeds meer aankomt. Dat vind ik te kort door de bocht we hebben toch allemaal onze eigen verantwoordelijkheid....
De schuld bij alleen de man leggen vind ik het gebeuren maar voor de helft bekijken.

Ach ja eigenlijk kom ik er gewoon niet uit, belangrijk vind ik dat dit soort docu's een wereld laten zien die ik niet ken, met nieuwe invalshoeken om naar te kijken en boven al ben ik achteraf blij dat ik ben wie ik ben, dat ik kan genieten van mijn volle godin van binnen, maar dat ik ook kan kijken naar wat er om me heen gebeurt, dat ik info wil opzuigen en wil weten wat mensen beweegt te doen wat ze doen, en dat ik het heel belangrijk vind dat je open staat en probeert niet te oordelen, want het is zo makkelijk en je weet nooit het complete verhaal.

kijk hier de aflevering!