woensdag 26 november 2014

Hoe Groot “moet” je zijn?

Hoe Groot “moet” je zijn?

Mijn Pagina op facebook heet Mooie Grote Vrouwen...
Vaak krijg ik berichtjes over de posts die ik op de pagina zet.
De ene zegt dat een dame op een foto niet vol genoeg is, de ander zegt dat de dame op de foto te vol is... Rest bij mij de vraag wanneer ben je eigenlijk een Mooie Grote Vrouw?

1 Size does not matter....
Ik ben van mening dat het helemaal niet uit maakt hoe groot je bent, klein, groot, dik , dun, het gaat er niet om hoe je lijf er uit ziet...
Ja ik heb een pagina voor volle vrouwen, maar schoonheid zit niet in de grote...love size diversity!
2 Wat is schoonheid ...
Dat is voor ieder zo verschillend dat er moeilijk een definitie van te maken is, en ik denk ook dat dat iets is waar we ons niet mee bezig hoeven houden, beauty is in the eye of the beholder.
Wat ik mooi vind, hoef jij niet mooi te vinden. Wat ik groot vind , hoef jij niet groot te vinden, wat ik dik vind, hoef jij n iet dik te vinden...
Schoonheid zit in andere dingen, op mijn pagina wil ik laten zien hoe je schoonheid in jezelf kan vinden, niet alleen van buiten maar zeker ook van binnen, want ja ik ben van mening echte schoonheid komt van binnen.
3 Groots van binnen...
Achter elke grote man staat een nog sterkere, grotere vrouw....
Groot zijn , zit niet in je kleding maat, maar in hoe je je in de wereld presenteert... hoe kom je over, hoe groot is je hart en wat heb je over voor de mensen in je omgeving...
Velen zullen misschien zeggen dat doet er niet toe, maar voor mij is het heel duidelijk een manier waarop de wat kleinere slanke vrouwen ook heel groots kunnen zijn.... size does not matter...

4 Hoe groot voel je jezelf?
We staan al snel klaar met een oordeel, we noemen iemand al snel dik, maar op Mooie Grote Vrouwen kom ik ook vaak tegen dat je niet groot genoeg genoemd kan worden... Dat kan heel kwetsend zijn.
Wie bepaald hoe groot je moet zijn om een stickertje op geplakt te krijgen met te dik of niet te dik...
Het beeld dat je hebt zit in je hoofd en hoefd niet te kloppen met het beeld dat andere mensen hebben.
Zo voelde ik mij met 75 kilo heel erg dik , maar met mijn 137 die ik nu weeg helemaal niet meer zo, hoe dat kan... ik denk dat dat te maken heeft met acceptatie.
5 Acceptatie...
Je zelf accepteren, blij zijn met jezelf, je bewust zijn van je mooie kanten en niet alleen van je “over”gewicht.
Ja we hebben allemaal recht van menings uiting, maar ik heb gemerkt dat door het accepteren van de maten in je omgeving en je minder bezig houden met de negatieve kant van “Groot of niet Groot”, maakt dat je jezelf ook beter gaat accepteren...
De mening die je geeft aan een ander komt bij mij vaak 3x zo hard terug. Geen mening, of dingen positiever bekijken helpt mij erbij om de wereld anders te gaan zien en in ieder de grootsheid te zien die bij een mooie man of vrouw hoort...
6 Fouten maken...
Ook ik maak fouten, opmerkingen, die niet leuk zijn, of die kwetsend kunnen zijn, dat is nooit mijn bedoeling en die komen altijd weer bij me terug, doordat iemand er wat van zegt of doordat ik zelf merk dat het geen positief gevoel geeft, we mogen allemaal fouten maken, dat is het leven, want door fouten leren we...
Groots zit in zoveel dingen dat ik het niet wil ophangen aan een maat of plaatje... We zijn allemaal Groots op onze eigen manier en dat maakt de wereld mooi...
Wat vind jij mooi en Groots aan jezelf?
Liefs Louise

donderdag 16 oktober 2014

Dikscriminatie mag niet!

Discriminatie mag niet,
daar zijn we het allemaal wel over eens, hoe wel een meerderheid dan, want er zijn altijd nog zielepieten die denken dat het grappig is...

Discriminatie over homo's, mensen met een ander kleurtje worden meteen door anderen de kop in gedrukt, maar wanneer het gaat om de volle medemens mag je zeggen en doen wat je wil...

Hoe komt het dat we dikke mensen moeten aanvallen, ze moeten wijzen op hun “gebrek”en ze moeten vertellen dat ze lelijk, lui en ongezond zijn... Ben je een moraalridder wanneer je iets zegt over iemands gewicht of ben je gewoon een regelrechte bully.

Goed voorbeeld van dikscriminatie (dikke discrimintatie) is de nieuwe belgische minister Maggie de Block. Op het internet gaan mensen letterlijk los op haar benoeming van minister van zorg. Waarom?

tekening door Tim Acke

Wat heeft dik zijn met ongezond te maken, ja veel mensen zeggen dik is ongezond, maar het is het leef patroon dat ongezond is en da dik kan maken, maar er zijn heel veel dikke mensen met een gezond eetpatroon die gezond eten, hun best doen voldoende te sporten en niet roken.
Daarnaast komt bij mij de vraag op, waarom zou je je er mee bemoeien? Wat maakt het uit of iemand dik is, dat maakt hem niet minder leuk, gezellig intelligent.

Of je een vol lichaam aantrekkelijk vind is een 2e vraag, er zijn voldoende mensen die daar de schoonheid van kunnen zien, maar ook hierbij vraag ik me af, wanneer je iemand minder aantrekkelijk vind wil je dan geen vrienden zijn?


De manier waarop gereageert wordt door de nederlandse media vind ik ronduit schokkend... ipv een verhaal objectief te vertellen staat het vol, met aannames en oordeel... dan ben je in mijn ogen een slechte journalist en kun je beter gaan bloggen...

http://www.hpdetijd.nl/2014-10-12/belgische-minister-maggiblok-leidt-tot-hilariteit-en-discussie/


gelukkig zijn er ook stukken die het wel in perspectief zetten.... en waarbij ik blij ben dat de gewone journalist zich ook aan deze kwestie waagt...

http://www.demorgen.be/opinie/to-bmi-or-not-to-bmi-is-dat-de-vraag-a2088107/23yOp5/

De laatste vergelijking die ik zou willen leggen, is hoe zou men reageren wanneer een mannelijke minister die op mannen valt op het portfolio gezin gezet zou worden, hoe zou men dan reageren.... dan zouden negatieve verhalen de kop in gedrukt worden, want dat is discriminatie, wat maakt dat anders dan het verhaal van Maggie de Block?

dinsdag 22 juli 2014

Curvy High Tea in juli 2014


De curvy high tea is een moment in het jaar waar ik naar uitkijk. Het samen zijn met de prachtige grote vrouwen die daar komen, geeft anzich al een hele byzondere sfeer. De manier waarop we met elkaar omgaan is zo heerlijk respectvol en geinteresseerd dat het voor mij een feest is om te mogen meemaken.

Dit keer hebben we een inspirerende lezing gekregen van Lucinda Douglas mede auteur van het boek Sales is sexy...
Het succesvol zijn in een eigenbedrijf betekend dat je je grenzen leert kennen, vaak worden er allerlei excuses gegeven die een reden zouden kunnen zijn om een uitdaging niet aan te gaan. Eigenwaarde en zelfvertrouwen zijn daarbij onontbeerlijk.

Voor mij was het vooral veel herkenning op het psychologische vlak. Eigenwaarde en zelfvertrouwen zijn de speerpunten die ik met mooie grote vrouwen wil uitdragen. Byzonder vond ik de vele auch en aha momenten die ik kreeg en ik vind mezelf al zoveel gegroeit.
Daarom heb ik het ook even laten bezinken.

Nu een paar dagen later zie ik het verschil veel duidelijker, het is niet dat je geen zelfvertrouwen hebt, het is meer dat je je zelfvertrouwen een boost kunt geven door bekende excusses te tackelen.

Zo komen in mijn vocabulair nog wel eens voor dat ik :
niet aantrekkelijk genoeg ben,
niet voldoende kennis heb,
geen ervaring heb,
en meer van dit soort zinnen...

Lucinda tackelde ze allemaal... en dat was opzich al heerlijk....


vooral de vraag wie zegt dat dat je niet aantrekkelijk genoeg bent, of dat je niet genoeg kennis bezit? Juist jij zegt dat, maar de mensen in je omgeving hoeven dat helemaal niet zo te zien... succesvol zijn heeft dus meer te maken met je negatieve affirmaties om te zetten in positieve, je gevoel en je wezen, te laten beseffen dat het of niet belangrijk is, of dat je wel de skills hebt die nodig zijn...
Het gaat dus voornamelijk over onzekerheid... en daarbij komt bij mij de drang om perfect te zijn weer naar boven... ik ben niet perfect en heb altijd gezegt ik zal succesvol zijn wanneer ik voldoende geleert heb en dicht tegen die perfectie aan zit... Nee, door deze lezing denk ik nu anders... ik moet gewoon het lef hebben om te laten zien dat ik het waard ben om succesvol te zijn, precies zoals ik heb geleerd om te leven met het weten dat ik het waard ben om gelukkig te zijn... het zal niet van een leiendakje gaan, maar met lef, de wil om te leren en een hele vracht aan positieve affirmaties, zal ik er komen...

Nu nog beslissen waarmee ik succesvol wil zijn... zou ik dan toch een gelukkig zijn is een keuze boek gaan schrijven...


Na de lezing was er een open gesprek over de ervaringen de wij als mooie grote vrouwen allemaal ondervinden, heel interessant en inspirerend tegelijk, wat mij opviel is dat we allemaal stuk voor stuk iets te zeggen hebben wanneer het gaat over hoe de maatschappij ons benadert.
Van een groeps gesprek leek de ruimte ineens te ontploffen, want iedereen wilde tegelijkertijd daar zijn zegje over doen. Zelf ben ik toen expres even stil geweest om te horen wat er gezegt werd...

Daardoor merkte ik dat we nog steeds excuses maken voor wie we zijn en best geagiteerd zijn vanwege de manier waarop wij behandeld worden door de maatschappij...

Al met al een hele inspirerende middag , met voldoende stof tot nadenken...

bedankt Hermina en judith voor het organiseren van deze wondervolle inspirerende dag!
Liefs louise

zaterdag 15 maart 2014

RESPECT!

RESPECT

Soms ben ik flabbergested over deze wereld, dan ben ik me bewust dat ik op een wolk leef en vooral let op de positieve dingen in het leven... ik noem mezelf niet voor niets angelouise. Juist in deze negatieve wereld vind ik positiviteit enorm belangrijk. Kijken naar wat we goed vinden en mooi vinden aan elkaar, complimentjes geven en waardering naar elkaar uiten.

Op het moment dat je het ergens niet mee eens bent, iets niet mooi vind dan mag je dat van mij echt wel zeggen, maar kritiek kun je in mijn ogen alleen goed geven wanneer je dat met respect doet. Je wil toch dat je kritiek aangenomen wordt, dat de ander er naar kijkt en er iets mee doet? Waarom dan al die kwetsende uitingen en ongezouten kritiek in deze wereld.

Nederland staad bekend om zijn recht van meningsuiting, maar ik ben inmiddels van mening dat we ons doel voorbij schieten. Om elkaar lachen, grapjes maken over vormen die anders zijn dan de hedendaagse mode, het neerhalen op kwetsende manier, de lachers op je hand krijgen omdat je iemand naar beneden durft te halen zijn allemaal bijwerkingen van dat recht...

Wat is er mis met RESPECT en waar is het gebleven?

Wat ik het ergste vind is dat de negatieve kritiek niet alleen gegeven wordt door mensen die het niet begrijpen, als je niet weet hoe het is en hoe het komt dat iemand overgewicht heeft , dan snap ik wel dat je het niet begrijpt. Maar wanneer je zelf een overgewicht hebt en het toch nodig vind om anderen met meer overgewicht uit te maken voor lelijk , ongezond en ordinair, dan heb je naar mijn idee iets niet begrepen.

Ondertussen heb ik een mening kunnen vormen over het hoe en het waarom van dikscriminatie... Mensen zijn bang, bang om dik te worden, bang om buiten het “normale”plaatje te vallen en bang om ongezond te zijn.
De maatschappij voed die angst, met allerlei campagnes wordt overal een loep op gelegd en zo worden negatieve meningen gevormd.


Die angst en negativiteit zet zich dus om in dikscriminatie (zo noem ik discriminatie van dikke mensen)

Voorheen vond ik het samen zijn met vollere vrouwen fijn, ik had het idee dat we elkaar begrijpen, maar ik ben bang dat ik mijn mening moet herzien.
Jezelf accepteren, je lijf zien als mooi, is helemaal niet zo moeilijk, wanneer je je richt op de positiviteit in je leven, echter wanneer je kijkt naar vrouwen met een ander of dikker lijf en je walging is zo groot dat je het mot melden, vraag ik me af wat er aan de hand is... Kun je niet gewoon melden ik vind het niet mooi?

Daarnaast is hoe je reageert ook een spiegel, lees eens terug wat je op het internet zegt, zeg je met een klein stemmetje niet hetzelfde over jezelf? Oordeel je naar jezelf niet net zo hard? Je richten op Positiviteit en respect daar doe je niet alleen mij een plezier mee, maar uiteindelijk ga je ook positiever naar jezelf kijken...

liefs louise

donderdag 13 maart 2014

Gaat ieder pondje door het mondje? Opnames RTV Utrecht

Iederpondje gaat door het mondje... opnames voor RTV Utrecht

selfie in de trein....

Woensdag 12 Maart, Ben ik naar Utrecht gegaan voor een interview. Het was een prachtige dag, Brit en Anouschka zijn 2 leuke meiden en via de mail is alles al voorbereid...
Voor mij is dit een nieuwe ervaring, je woordje doen voor de televisie , is me nog niet eerder gevraagd,

Het onderwerp bevalt me wel, gaat elk pondje door het mondje, ik heb daar wel een mening over, maar of die mening ook door onderen gedeeld wordt... Ik vind het namelijk niet altijd je eigen schuld wanneer je dik bent, ok er zijn mensen die teveel eten en dat blijven doen , maar er zijn ook heel veel dikke mensen die echte gezondheids freaks zijn en zich inzetten voor een gezond leven, dat betekend gezond eten en genoeg bewegen... en toch blijven ze dik.... hoe kan dat....

Op de vraag is dik zijn je eigen schuld geef ik hier onder antwoord op de vragen van Britt.
Het filmpje is hoe het is opgenomen....
Natuurlijk ben ik benieuwd wat jullie van mijn tv debuut vinden en wil ik graag jullie mening over dit onderwerp...
intervieuw

Is dik zijn je eigen schuld?
Ik vind dat niet altijd, sommige mensen heb ben er geen probleem mee om dik te zijn of worden, maar het grootste gedeelte wel...
Dik zijn kan vaak een syndroom zijn van een groter dieper liggend probleem, lichamelijk of geestelijk. Het werken alleen aan gewicht is dan syndroombestrijding... en lost vaak niets op. Verder ben ik van mening dat er nog veel meer onderzoek moet komen wat mensen dik maakt, zowel lichamelijk als geestelijk..
Natuurlijk kun je zeggen ieder pontje gaat door het mondje, maar waarom wil je eten?

Waarom ben je te dik?
bij mij gaf een te lage suiker steeds eetbuien... dan had ik het idee dat ik flauw viel, nu blijk ik slecht te reageren op koolhydraten. sinds ik die niet meer neem geen eetbuien meer.
Alle diëtistes voor heen zeiden je moet minder eten en wel brood eten, achteraf blijkt brood de boosdoener te zijn.

In deze maatschappij wordt makkelijk en snel geoordeeld zonder dat men zich verdiept. Dat vind ik dom.

Met Britt

Ben je gelukkig?
Ja ik ben gelukkig, ik heb besloten dat gelukkig zijn een keuze is en ik neem actie op de punten waar ik niet gelukkig ben, dit doe ik nu 9 jaar en heeft erin geresulteerd dat ik me goed voel...
Geluk met mijn lijf is niet makkelijk geweest, door de omgeving/ maatschappij wordt je er steeds aan herinnert dat het ongezond en lelijk is, met dat in mijn achterhoofd heb ik er veel moeite mee gehad.
Uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat het kijken naar wat ik wel leuk en mooi vind aan mezelf helpt in mijn geluksgevoel... dat begon bij het alleen mooi vinden van mijn ogen, maar beetje bij beetje ging ik mezelf steeds mooier vinden.
Ook ben ik bij andere vrouwen gaan kijken wat ik mooi aan hen vond, daarbij heb ik gemerkt dat ik bij hen dik helemaal niet lelijk vond!

Anouschka filmt mij.
Hoe ben je dik geworden?
Daar is niet een factoor voor verantwoordelijk, maar meerdere waarvan ik waarschijnlijk de helft nog niet weet.

Ik ben heel jong begonnen met lijnen , ik was jong, ik weet niet meer hoe jong, maar ik ging meer bewegen / zwemmen bij de selectie van DAW en ik deed het 1000 calorieën dieet. ik weet nog goed dat ik echt wel slanker was geworden en dat ik op mijn 13 e naar de schoolarts moest ik was toen al 184 cm en woog 72 kilo en volgens de arts was ik te dik, hij vergat alleen dat ik niet het lijf van een kind had maar al met een cup d door het leven ging... ik was al vanaf 11 jaar in de pubertijd. Hierdoor ging ik me dik voelen en wilde ik niet meer eten, zolang ik trainde lukte dat wel , maar wanneer ik ziek werd of blessures had dan lukte dat niet, en begon ik weer te eten, met het niet bewegen en wel eten kwam ik dan heel snel aan, ik weet dat ik steeds schommelde tussen de 106 en de 75 kilo.
Op mijn 17e werd ik ziek, ik kwam in een diepe depressie, mijn depressies uiten zich in angst, ik werd steeds angstiger, maar zwemmen bleef ik doen alleen was dat in de vorm van waterpolo. op mijn 20 ste ging ik door mijn kruisbanden ik woog toen 102 kilo, de arts die ik had zei eerst dat ik me niet moest aanstellen, tot er bij de kijkoperatie bleek dat mijn kruisbanden echt stuk waren, daarna eiste hij dat ik af zou vallen want pas als ik onder de 100 kilo zou wegen zou hij me willen opereren.

Ik kon niet zwemmen (k trainde in die tijd zo'n 10 uur in de week ) en had eetbuien , uiteindelijk ben ik in 3 jaar tijd bijna 80 kilo aangekomen. via een second opinion ben ik uiteindelijk toen ik 180 kilo woog toch geopereerd aan mijn kruisbanden...

Na de operatie heb ik met al die kilo's mijn trots ingeslikt en ben ik gewoon weer gaan waterpoloen, door veel te bewegen viel ik wel wat af, maar mijn eetpatroon was niet goed, ik voelde me regelmatig slecht en dan ging ik eten, echt afvallen lukte niet en 3 jaar daarna ben ik geopereerd en heb ik een maagbandje gekregen.

Opnames in de studio voor dit item

Maar dat maagbandje heb je leeggehaald, waarom?

Maar na dat maagbandje ik hield niets meer binnen, ook mijn antidepressiva niet en dus werd ik heel erg depressief, ik was heel erg ongezond, zag er slecht uit en voelde me nog slechter, ik heb in die tijd 2 inderziektes gehad, en om de week een buikgriep, tot ik dacht dat ik dood ging en mijn zus mij naar de dokter bracht, ik heb mijn bandje toen laten leeghalen, en kon weer eten. beetje bij beetje kwam ik bij maar werd ik ook weer zwaarder.


En toen?

Toch heeft dat mij heel duidelijk een nieuwe visie gegeven, ik ben liever gezond dan slank... slank willen zijn kan meer kapot maken dan je lief is!

Maar…
De eetbuien kwamen ook weer terug of althans ik hield ze binnen waardoor ik zwaarder en zwaarder werd.

Ik stond bij de dokter altijd bekend als een gezonde dikke vrouw, mijn waardes waren goed geen hoge cholesterol en geen hoge suiker, maar er klopte iets niet, totdat mijn collega’s opperde dat ik misschien een lage bloedsuiker had.

Ik bleek elke keer na het eten van brood 45 minuten later een lage bloedsuiker te hebben waardes 2.2 2.4 dan had ik het gevoel dat ik flauw zou vallen.
Vaak loste ik dit op door het hebben van een eetbui. en dat was een van de redenen dat ik weer veel meer aankwam.
Uiteindelijk ben ik ermee naar een dokter gegaan en heb ik geleerd anders te eten, dit probeer ik ook bij te houden op mijn blog.
Al met al probeer ik nu gezond te leven, ik drink niet meer overmatig, ik rook niet meer en met eten probeer ik vooral dat te eten dat me een gezond gevoel geeft.
Ik ben 20 kilo afgevallen nu, maar dat is niet het doel. ik probeer uit te dragen dat je op elk gewicht gezond kan zijn en dat het gaat of je gezond leeft i.p.v. hoeveel je weegt.

dinsdag 4 februari 2014

EEN ANDER PERSPECTIEF



Ik ben gelukkig! Wat klinkt dat goed....
Ik ben niet gelukkig omdat alles me komt aanwaaien, omdat er nooit iets gebeurt wat tegenzit...
Ïk ben niet gelukkig omdat ik geen onzekerheden heb en volledig blij ben met mezelf...

Op elk gebied heb ik mijn uitdagingen.. en toch ben ik gelukkig...

Door dromen over vroeger heb ik deze week heel veel geleerd over hoe mijn kijk op het leven is veranderd...

Jaren geleden zwom ik heel veel, dat is mijn sport waar ik redelijk goed in ben , maar vooral waar ik me goed bij voelde. In mijn droom was ik terug op de plek waar ik sportte en reageerde iedereen weer zoals ze altijd reageerden... Ik had het er moeilijk mee, maar was me ook bewust dat opmerkingen en reacties helemaal niet zo negatief waren... Er was iets veranderd...



Mijn perspectief is veranderd... In de periode waar ik het over heb , zat ik niet goed in mijn vel, ik was onzeker, verdrietig en boos op mezelf en op mijn lijf, vooral omdat ik vond dat ik zwak was omdat ik te dik was, dom was omdat ik geen werk had en dat ik lelijk was omdat ik weinig tot geen positieve aandacht kreeg van het andere geslacht.

Ik had zoveel behoefte aan positiviteit en bevestiging, dat ik er overal naar opzoek ging behalve op de plek waar ik het uiteindelijk gevonden heb... in mezelf... Ik weet nog dat ik alles buiten mezelf zocht, niet alleen de positieve dingen, maar wanneer er iets niet lukte of niet gebeurde kon ik heel makkelijk zeggen dat komt door... dit of dat of door die persoon...

De ommedraai kwam toen ik er achter kwam dat juist mijn ik het geen was wat de dingen kon veranderen... beetje bij beetje heb ik geleerd om het heft in eigen hand te nemen, niet meer te vertrouwen op de wereld om me heen... maar op mezelf... Ik begon mezelf credits te geven wanneer iets goed ging.. en wanneer iets fout ging... ik kreeg weer kracht en invloed op mijn eigen leven...

Ongeluk werd iets waarvan ik kon leren... geluk werd iets waar ik aan kon werken...
Het gaat niet vanzelf... maar ik ben nu 10 jaar bezig en mijn leven is totaal anders... ik heb geen behoefte meer aan bevestiging van anderen want ik bevestig mezelf... ik heb geen behoefte aan positieve bejegening want ik ben trots op mezelf , ik krijg nu voldoende en misschien zelfs teveel aandacht....van het andere geslacht, maar ik heb de behoefte niet meer ik heb mijn ware ontmoet en hij maakt mij compleet...

Hoeveel kan er veranderen in 10 jaar... ik ben heel trots dat ik dit heb mogen doen, maar ik wil jullie met deze blog vooral laten zien dat het de kleine dingen zijn die tellen... Je leven verandert niet binnen een dag of een week of misschien een jaar... maar verander hoe je naar jezelf kijkt en hoe je met jezelf omgaat... en na jaren kijk je terug en denk je beetje bij beetje ben ik uitgegroeid tot een krachtige vrouw...

woensdag 8 januari 2014

Doet je maat er eigenlijk wel toe?

Hoe belangrijk vind jij je maat? De centimeters om je buik en het nummer dat op je labeltje staat? Hoe belangrijk vind jij het hoe je genoemd wordt dik of dun?

De maatschappij heeft heel veel verschillende namen voor ons vollere vrouwen... Je komt ze overal tegen... Dat is niet stigmatisering, maar gewoon een manier om een maat aan te wijzen...
Waarom is het dan zo belangrijk voor ons ego wat er op dat labeltje staat? Hoe belangrijk is het stickertje op je voorhoofd?

Wat ik belangrijk vind is hoe je in je vel zit.. Gelukkig zijn is niet iets dat iedereen makkelijk kan.. Gelukkig zijn met het lijf dat je hebt is soms nog veel moeilijker..
Voor iedereen is dat anders... de een voelt zich dik bij een maatje 42 de ander voelt zich prima in een maat 52... Het gewicht, je lengte maakt niet zoveel uit... belangrijk is dat je je goed voelt, dat je durft te zien hoe mooi je bent en kan kijken in de spiegel zonder in je hoofd op te noemen wat niet goed genoeg of mooi genoeg is... Goed in je vel zitten betekend dat je goed voor jezelf wil zorgen, dat je let op wat je eet … en nee dan heb ik het niet over een dieet, maar meer dat je kijkt wat eet ik en waar voel ik me goed bij...

slechte gewoontes , niet goed voor jezelf zorgen komen vaak voort uit een negatief zelfbeeld... het is niet zo dat je af moet vallen , op dieet moet of meer moet gaan sporten om je beter te voelen... ik ken genoeg dames bij wie dat niet werkt... vooral omdat dat niet altijd meteen resultaat geeft in een vermindering van kilo's...

Uiteindelijk blijkt dat het niet uitmaakt hoe dik je bent, deze gevoelens kun je altijd hebben, of je nu dik of dun bent... zo vaak wordt het gewicht de schuld gegeven van een slecht zelfbeeld... maar je zelfbeeld is niet wat je aan de buiten kant ziet, maar hoe je je van binnen voelt... zeg maar de bril die je op hebt wanneer je naar jezelf en naar de wereld om je heen kijkt.... sommige zien zichzelf door een roze bril, anderen maken hun bril steeds zwarter.....

Helaas kun je dit niet 1,2,3 letterlijk veranderen, maar werken aan je zelfbeeld is wel een manier om beter in je vel te gaan zitten. Leren luisteren naar je wensen, doelen maken en behalen, dromen durven verwezenlijken... Kijken naar wat wel goed is aan jezelf, de mooie punten benoemen in de spiegel. Je eigen kind weer zien en die koesteren... gewoon lief doen naar jezelf toe...

Ik kan het makkelijk opschrijven, maar het is niet makkelijk om te doen.... helaas is het nog steeds zo dat veel mensen niet durven of kunnen kijken naar hun positieve punten... en pas gelukkig kunnen zijn wanneer bepaalde voorwaarden behaald zijn...

Ik zou zo graag willen dat geluk niet meer wordt bepaald door het gewiht dat je hebt, de maat die je draagt of andere schoonheidskenmerken... geluk zit van binnen, daar kun je het vinden, in jezelf.... Heb jij het al gevonden?