geschreven voor www.bigbeautifulworld.nl
Als volle vrouw heb ik regelmatig gehoord dat ik maar op dieet moest en boven al, dat ik met mijn luie kont van de bank moest komen en eens wat aan sport moest gaan doen. Diëten is iets bijzonders, hoeveel je ook op je eten let, het wil niet zeggen dat je afvalt. Ik zou er zeker een blog over kunnen schrijven, maar ik wil me vandaag richten op het sporten. Wie heeft bedacht dat volle mensen lui zijn? Het is een stigma, waar je moeilijk vanaf komt. Natuurlijk er zijn luie dikkertjes , maar niet elke dikke vrouw is lui, zo is ook niet elke luie vrouw dik. Wetenschappers zijn nog steeds aan het onderzoeken, waar je dik van word en er is gebleken dat sport en eten niet de enige factoren zijn. Toch als volle vrouw word ik regelmatig geconfronteerd met stigma's.
Stigma';s zijn niet altijd negatief. Je hebt ook de vooroordelen dat volle vrouwen gezellig zijn. Maar dat bedoel ik niet. Wanneer mensen mij becommentariëren, luister ik, ik denk na en probeer de goede dingen uit te voeren.
Mijn hele leven heb ik veel gesport, zwemmen en waterpolo zijn daarbij mijn hoofd-sporten, maar wanneer er op het werk een toernooi was van voetbal, basketbal, of andere balsporten dan kon je mij zeker in een sport tenue mijn best zien doen. Sport is heerlijk, niet alleen doordat je je spieren voelt, je lekker uit kan leven en het goed is voor je lijf. Sport is ook gezellig. Vooral in een team een prestatie leveren geeft verbroedering.
Ook sport heeft zijn mindere kanten. Als volle vrouw vind ik het soms lastig om te sporten. Hoewel ik lekker in mijn vel zit, moet ik bekennen dat mijn lichaam kuren heeft. Ik merk dat ik nu schrijf dat ik daar als volle vrouw last van heb, maar het zou best kunnen dat ik wanneer ik slank zou zijn tegen dezelfde problemen zou lopen. Natuurlijk is het waar dat gewicht je gewrichten nog meer belast, daarom is het belangrijk de juiste sport te kiezen. Ouderdom brengt zo zijn kwalen, of je nu dik of dun bent, je leert lichaam kennen en merkt wat wel en niet kan. Sporten is een essentieel iets, maar welke sport past het beste bij je, wat vind je lijf lekker om te doen en waar haal je je persoonlijke voldoening uit?
In het oude Duitsland werden kinderen getest op hun lichamelijke talenten en daar werd hun sport op uitgekozen. Soms vraag ik mij af of ze dit ook in Nederland hebben. Een soort sport-test om te kijken wat voor jouw lichaam het beste is. Ieder heeft zijn mogelijkheden en onmogelijkheden, het wil niet zeggen dat wanneer je lichamelijke problemen zou krijgen bij de ene sport je dat bij de andere ook zou krijgen. Sporten die ik vroeger geweldig vond als, voetbal, basketbal en streetdance bleken voor mijn voeten een probleem. Al op jonge leeftijd kreeg ik de tip om te gaan zwemmen, goed voor de hypermobiliteit, de rug en daardoor zou ik geen last hebben van een aangeboren vervorming van mijn hiel-benen. Ik had het geluk dat ik ook een talent had voor zwemmen en heb dat in mijn leven dan ook heel veel gedaan. Eerst wedstrijdzwemmen en daarna jarenlang waterpolo, tot schouder blessures roet in het eten gooide. Waterpolo moest ik gedag zeggen zelfs gewoon zwemmen wilde niet meer. In de tijd dat ik veel sportte (tot zo'n 10 uur in de week) was ik ook dik. In tijden van blessures kwam ik wel snel aan en merkte ik dat ik het sporten zeker nodig had om niet dikker te worden. Zelfs in die tijd hoorde ik van onwetende lui vaak dat ik maar eens moest gaan sporten en afvallen. Ik trok me daar niet veel van aan. Ik was een gezonde dikke vrouw zei ik altijd. Nadat ik moest stoppen met waterpolo heb ik verschillende sporten geprobeerd, maar mijn lijf wilde niet meewerken. Ik ging geloven in het feit dat ik lui was, al fietste ik wel een boel zeker 100 km in de week.
Wat kon ik nog wel, en bovenal miste ik het erg. Ik heb fitness geprobeerd, maar dat vond ik saai. Ook heb ik Zumba geprobeerd, dat vond ik geweldig, maar mijn lijf had er zeker problemen mee.
Nu in een nieuwe omgeving ben ik weer op zoek gegaan. Ook leek het of mijn lijf schreeuwde om zwemwater. Gisteren ben ik voor het eerst wezen aqua-joggen. Ik heb dingen gedaan in het water die ik niet eerder had gedaan, het is afwisselend en leuk en je kan het zo zwaar maken als je zelf wil. Natuurlijk miste ik wel een balletje, maar het is zeker een goede vervanging. Zelfs mijn schouders konden het volhouden. Maar wat het allerbelangrijkste was, mijn lijf vond het fijn.
Voor mij is er een klein stuk van mijn zoektocht naar de juiste sport opgelost, langzaam zal ik het weer op gaan bouwen. Het stigma drukt nu minder op mijn schouders. Dat maakt dat ik me weer realiseer dat het maar een stigma is en dat je niet naar stigma's hoeft te leven. Ik leef mijn eigen leven op mijn manier. Ik ben een volle vrouw, Maar ik laat mij niet beperken door de mening van mijn omgeving. Ik zie het als opbouwende kritiek en neem daar waar mogelijk, actie. Laat het stigma lui en dik, zijn eigen leven maar leiden. Ik leef het mijne en daarin hoort het niet thuis.
Angelouise
Geen opmerkingen:
Een reactie posten