dinsdag 25 januari 2011

Trots op mijn talenten!

Lange tijd heb ik gedacht dat er wel dingen waren die ik aardig kan, maar dat ik maar gewoon ben. Een gewoon meisje, met een gewone familie uit een gewone Nederlandse buurt. Er was weinig bijzonder aan mij... Ik ging naar school, ik deed aan zwemmen en waterpolo en leefde mijn hele normale leven. Ik dacht dat er niets was aan mij dat bijzonder was, althans anders genoeg om het te benoemen. Wie zat er nu te wachten op exceptioneel, wanneer normaal de gewone gang van zaken was.
Exceptioneel? Wil ik dat wel zijn. Jaren heb ik mijn hele normale leventje geleefd zonder veel hoogte of dieptepunten, maar altijd met een gevoel van wie ben ik nu eigenlijk. Ik ging op in de massa. Misschien viel ik wel eens op, omdat ik langer en dikker was dan de rest, maar dat wilde ik niet, het verdwijnen tussen anderen was prima, was prettig, was veilig.
Toch op een bepaald moment is het gekomen. Ik veranderde. Ik weet het nog heel goed, de gewone “nomale” gang van zaken was op. Het was genoeg. Het gewone maakte me niet gelukkig, ik was me niet bewust van wat ik wilde. Mijn dromen... die bestonden niet, of waren zo anders...
Naast het feit dat ik zo normaal was, heb ik nooit stil gestaan bij wat ik niet wilde. Je deed het gewoon , leuk of niet, het hoorde erbij. Ook dat was over, ik was er, zo gezegd, klaar mee, wilde naar een hoger doel. Maar wat was dat?
Eerst ben ik begonnen met mijn leven op orde brengen , wat ik niet wilde zijn, daar moest ik mee afrekenen. Nee leren zeggen was moeilijk, maar ook heel bevrijdend. Door het zeggen van nee, kwam er ruimte, ruimte voor wat ik wel wilde. Ik wilde humor in mijn leven. Ik wilde zingen, me goed voelen, me bewust zijn van anderen en de processen die zij meemaken. Van een klein bang kuikentje ontwikkelde ik me. Ik leerde van mezelf houden. 

Van jezelf houden is soms lastig. De vraag wie ben je, waarom ben je hier en wat heb je te bieden zijn vragen die vaak door mijn hoofd speelde. Moest er een grotere ik zijn om mezelf leuk te vinden? Wat vond ik leuk? Was ik dat wel? Mezelf leuk vinden stond gelijk aan blij zijn met wat ik kan. Niet verzanden in het gemiddelde, maar goed vinden wat je doet. Wie durft er te zeggen dat wat ik doe minder goed is dan wat iemand anders doet. Nee mijn vertrouwen in mezelf begon te groeien op het moment dat ik mezelf credits gaf.
Van het een kwam het ander. Mijn leven raakte gevuld met verschillende creatieve uitingen. Schilderen, breien , schrijven. Op het moment dat je creativiteit aanraakt lijkt het te gaan groeien. Het begint als een klein zaadje dat een mooie bloem vormt maar wanneer je de bloem koestert komen er het jaar daarna ipv 1, meer bloemen en zo kun je, je eigen talent kweken, tot je een heel veld vol met klaprozen hebt.Bang was ik om te benoemen dat ik een talent heb. Want wat is een talent? Iets waarin je beter bent dan anderen? Uiteindelijk ben ik van mening, dat dat voor mij, niet de juiste definitie is. Een talent is iets waarvan je zelf vind dat je er goed in bent. Waar je blij van word en waar je je mee kan uiten. Wat iemand anders vind is uit den bose. Wat voor de een moeilijk is is voor de ander een peulenschil. Onze talenten hoeven we niet naast de rest van de maatschappij te leggen. Nee, iedereen kan zijn eigen talent vinden in zijn eigen leven.Vaak hoor ik mensen zeggen, het stelt niet veel voor . Of die kan het beter. Maar hoe belangrijk is een ander in jouw leven. Trots zijn op wat je doet is wat maakt dat jouw leven zin heeft. Wees dan ook trots op je talenten. Zeg wat je kan. Uit je talent. Ook al is het niet van werelds niveau het is een onderdeel van je persoonlijkheid het maakt wie je bent. We leven allemaal in onze eigen wereld , met onze eigen mogelijkheden. Onze taak is, die te benutten. Te zijn wie je behoort te zijn en te doen waar je goed in bent.
Persoonlijk heb ik dit heel lang moeilijk gevonden. Altijd reflecteerde ik mijn eigen kunnen aan het kunnen van beroemde, bekende mensen, nooit was ik goed genoeg. Nooit mocht ik iemand lastig vallen met wat ik kon. Die tijd is voorbij. Dat heb ik besloten. Ik wil mijn talenten gaan ontwikkelen, er van genieten en aan anderen laten zien. Want pas wanneer mijn talenten er mogen zijn kan ik vol mondig zeggen. Dit ben ik en ik ben Louise

3 opmerkingen:

  1. heel mooie geschreven meid echt het zet mij wel aan denken

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel, het is ook mijn bedoeling om mensen aan het denken te zetten dus dat is een mooi compliment

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Helemaal goed en je hebt gelijk én dit ben ik en ik ben Niek,

    JeweetwelNiek

    BeantwoordenVerwijderen